De afgelopen weken heb ik stage gelopen bij een bedrijf dat smaakstoffen maakt. Je kun het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Zelfs de grillsmaak van de hamburgers van bijvoorbeeld Burger King kunnen zij maken. De eerste weken is voornamelijk meehelpen geweest om het werk een beetje onder de knie te krijgen. Vanaf de dag dat ik terugkom van mn trip met Suus krijg ik mijn eigen project om aan te werken. Het zal iets met melkdrankjes zijn.....meer mag ik niet zeggen :).

Zoals beloofd zou ik in dit verslag nog een paar dingen de revu laten passeren. Het eerste is Stereosonic. Stereosonic is EEN van Sydney’s grootste en bekendste festivals waar o.a. Tiesto, Steve Aoki en Calvin Harris kwamen optreden. Met iemand die ik al kende uit Nederland en een hele groep nieuwe mensen (Duitsers, Engelsen, Australiers etc.) zijn we met de trein naar Stereosonic gegaan. Maar vooraf hebben we natuurlijk wat gedronken op het dakterras van het hostel waar ik op bezoek was. Deze lag midden in Sydney en je keek mooi uit op de Harbour Bridge. Het was ongeveer een uur reizen vanuit mij vandaan. Toen we weggingen bij het hostel kwam iemand met de mededeling dat je je paspoort bij moest hebben om binnen te komen. NOOOOOO.....die had ik niet bij. Normaal is een rijbewijs genoeg hier. Maar omdat het twee uur reizen was (heen en terug) naar mijn hostel om dat ding op te halen, nam ik toch maar de gok om het met m’n rijbewijs te proberen. Na wat gestress onderweg in de trein, die trouwens helemaal vol zat met mensen die ook naar dat festival gingen, kwamen we aan bij het stadion. Na wat schietgebedjes naar de ingang gelopen..............................en gelukkig niks aan de hand, ik was binnen!!

Die dag weer veel mensen leren kennen en volle bak gefeest en genoten in de brandende zon.

Die dag erna ben ik naar het wereldberoemde Bondi Beach gegaan (komt wel eens op TV op Net5: Bondi Rescue) samen met nog wat volk om goed uit te brakken van de dag ervoor. Tegen de tijd dat ik er was viel ik na een uurtje in slaap, werd ik wakker, werd het bewolkt en ben ik weer terug naar huis gegaan.

Inmiddels zit ik ook in mn nieuwe huisje waar nog wat mensen van de Cook eilanden wonen (hele relaxte mensen), een Australier, en een Nederlandse. Na de rommel in het hostel en niet weten waar je je spullen moet laten, heb ik nu mn eigen kamer :) Verder heeft het huis een mooie keuken, 2 woonkamers, bad, douche en een tuin met BBQ. Ben een paar dagen later (met gebrek aan tijd) kussens (2 voor $5 en dan zeggen dat Australie duur is) en een dekbedovertrek gaan halen in het winkelcentrum.

In het weekend zijn we 3x uitgegaan met mn huismaten. De eerste avond hadden we eerst wat “Goon” gedronken thuis, hele goedkope rotzooi: 10 dollar voor 4 liter. Ik zou jullie heel graag over de avond willen vertellen, maar ik weet de helft nog maar. No more Goon for me! :)
De zaterdag- en zondagavond waren stukken beter, omdat ik de Goon toen niet meer heb aangeraakt:)

Deze week hebben we trouwens ook echt veel last gehad van zware onweer. Toen ik klaar was met werken en terug naar huis liep was het nog droog, maar de lucht zag eruit alsof de wereld verging. Ik zal een filmpje toevoegen waarin je kunt zien hoe het eruit zag. Heb eerst nog vol bewondering staan kijken, maar op een gegeven moment kwam de bliksem (die niet te vergelijken is met die in Nederland) zo dichttbij dat ik toch maar ben gaan rennen naar huis. 5 minuten voordat ik thuis was begon het helemaal los te gaan: bomen werden zowat losgerukt en het klapte zo hard dat ik een piepje had in mn oren: kortom ik scheet in mn broek. Laatste paar meter naar huis gesprint en toen gelukkig veilig binnen. Nog geen 5 minuten later lag de stroom eruit en mn huismaat had de bliksem zien inslaan aan de overkant van de straat. Was ik misschien toch niet voor niets zo schijterig?

Gisteren kwam een collega met het nieuws dat er een gijzeling gaande was in Sydney. Het was erg rustig op het werk dus heb het zowat heel de dag zitten volgen. Heb de hele dag ook met een onrustig gevoel in mn buik gezeten, zeker omdat dit nog geen half uur van mij vandaan is. De mensen hier zijn echt aangeslagen, omdat zoiets normaal niet gebeurt in Australie, dat zijn ze hier echt niet gewend. Uiteindelijk ben ik gaan slapen toen de gijzeling nog steeds bezig was en hoopte dat wanneer ik wakker zou worden alles goed afgelopen zou zijn. Toen ik mijn ogen open deed heb ik mijn telefoon gepakt en het nieuws gekeken en zag dat er twee onschuldige mensen zijn overleden. Een bittere pil na zulke leuke weken.

Lichtpuntje: Susan landt donderdag eindelijk op Australische bodem! En dan kan de reis beginnen!; we houden jullie op de hoogte!:)

Groetjes en bedankt voor het lezen!!

Cheers!